Darağacı Ben Oldum Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Göğüm, yerim taparcasına özgürlük kadar sevdiğim
Güzellik için, kanatlandı sevdam
Sabah aralandığı yerde
Toprağa karışıp
Suya hasret, yağmura sevdalı
Güne, güneşe tutkun
Tarlaya
Atılan tohum benim
Kök saldıkça toprağa
Buğday sapında
Filiz, filiz
Serpilip
Zamanla
Sarı başak ben oldum
Bir tarafta ağlayanlar
Diğer bir tarafta gülenler olan
Allahına kadar
Eşit paylaşım
Adalet olmayan bu düzende
Masalarında
Kuş sütü, eksik olmayanların Dünyasında
Bolluk
Bereket gasp edilen bu yerde
Hep
Eksilen ben oldum
Yapanlarla
Bet-bereketi kalmayan ben oldum
Oy ne acı bu haller
Yeller hazan gibi, dört yana savurdu beni
Ayaklar altında benim kadar ezilmedi çamur, ezilmedi toprak

Başı rüzgârlara, bulutlara yakın, karlı özgürlük dağların eteğinde
Gece gündüz demeden
Yaşama zikreden
Dalları
Cıvildayan kuş sesleriyle dolan
Kolları, budakları, gövdesi
Baltayla, hunharca kesilen
Kuşların sığınağı
Meşe
Kayın
Söğüt
Çam
Gürgen ağacı ben oldum
Mevsimsiz zamanda
Bir marangozun tezgâhinda
Parçalanıp işlendim
Bir çocuğunun elinde, dünyasında, gülüşün de
Gökkuşağı renginden durmadan dönen topaç döndüm

Fermanları yazılan ölüme giden! Gözleri yıldız, yıldız fidanlara
Darağacı
Doğacak bebeklere
Beşik
Hakimlerin hoyratça kırdığı
Kalem özümden
Kendini bilmeyen namerde
Mızrak
Ben oldum
Ben
O yaşam, o yaşam dolu olan
Ben
Gün geldi
Can alan tüfeklere
Dipçik ben noldum
Teneşir ben
Musalla taşındaki tabut ben oldum
Yaşamdır
Dünya'da en güzel şeyi
Yaşama dokunmadan
Yaşatmak kutsal şey
Cehaleten, kötülükten arının
Sonsuza dek
Aydınlığa demir atan, ebedî, ezeli
umut biz olalım
Başak kutsal, orman kutsal, insan, börtü-böce her canlı kutsal

Mehmet Çobanoğlu
03.11.2022
İstanbul