mazinin izleri âmâ
yol bilmez, iz sürmez hüzünlerin ortasında aşk
dinle ey ruh, kalbin çırpınışını
duvarı göçük göğüs kafesinin
penceresi lâl
mecali yok günlerin
ilk kurşunda vurulan sevdaları tazelemeye
düş paçavrası her yer, sonbaharı gelmişse ömrün
kurumuş yaprak misali yabancısın tutunduğun dala
güneşin battığı yerden doğuyor yalnızlık
kırlangıç yangını bu uçurum bu dökülüş
kurudu gözlerinin papatyası yıldızlı hayalhanelerden
hasretin adı bile yok, sızıntısı yaralı kayboluşlarda
işte burada sonlarda
yılkı mevsimlerinde son yağmurlar
son esen rüzgâr hazan dağlarından
yaprak yaprak düşerken zaman
yoklar ülkesinin kayıp yolcusu alıştı ayrılığa
son acıyı da sildi yürek
unutuldun yâr…
21-10-2015
Kayıt Tarihi : 4.3.2016 00:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)