Daracık mezarda tek başınasın:
O anda kurt-kuş derini didip sökmekte;
Yiyip sömüren,
nazlı/nazik bedenin çekip sökmede;
Kasırgalar tozunu-toprağını savurmada;
Olaylar adını-sanını silip süpürmede.
Bedenler taptazeyken çürüyüp dökülmede;
Kemikler kuvvetle dururken eriyip gitmede.
Gizli alemin haberlerini duyup iyice inandın mı? .
Artık senden iyi işlerinin fazlalaşması da istenilmez;
Kötü işlerinden dolayı özür dilemen de beklenilmez.
Kayıt Tarihi : 1.7.2013 12:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Teoman Özgün](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/07/01/daracik-mezar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!