Dara-23 Şiiri - Hayrettin Taylan

Gözünün yaşıyla, gönlünün yasıyla suladığın yaramın kabuk sonrasıyım. Biraz iyiyim şimdi.
Suretinde okunan surelerin mistik geleceğine mumyalandım. Sana egzotik güller derlemek için Hüsn’ün ceylan çiftliğinde kimyanı buldum.
-Beni bulduğun günün adı yazılıydı Dara…
Ve d/ara düş’tüm
Y/olsan aşkı bu ben kim? Bu yüreği bulutlarınla kaplı yağmur gözlünün aşkı kim?
-Nadaslarında Leyla fidesi büyüyen kökleri bağrında olan bu ben kim…
Sahi söyler misin sen hangi sensizliğin kırk ikindilerinde güneşinle usladın beni.
Arayıp b/ulamadığında yitik haykırışların sesinde sustum…Sen geldin aklıma.Hangi akılsa, hangi akılda kalmışsa işte bilmiyorum Dara..
Yitirdin in_acını.
Bulamadıklarımızın gayrı safi milli hasılatında milli olan bendim. Bir gece, bir ay, bir güzel, bir sensizlik, bir de milli golcü olarak oynadığım arzu maçı. Maç gece boyunca berabere geçti. Ve hakem şeytan olunca maçı oynamadan kazandım. Bu maçın sonucunda sana yenildim. Sana yenik türküler besteledim. Zelalinde sakladığın helalinden öldüm bin kez …Bin bir geceyi zehirleyen akrebin son zehri gibi bahtının can kısmında kaldım.
Bu güven abidesinin ben'inde senin izdüşümün düşlere kaplanmıştı. İlkokula yeni giden bir çocuğun ciltli defteri gibiydi hilal yüzün. Hasretime yazılmış fişlerin vardı Dara… Seni okumak istiyordum ,seni yanımda okumak istiyordum hece hece.
-İlk fişler zordu… “ Ayşe elma ye” …
Adem olsam da okuyamam , adam olsam da.Bir aşık “ A” dışında başka bir şey okuyamaz. Gel el yazısıyla değil , gel gönül yazısıyla yeniden yaz bizi kadere.
Gitmeyi sevmek senin ödevin. Kolay bir ödev. Silgisiz, bensiz yazabilirsin. Ben yokum ya rahat rahat geldi ödevin.
-Yapmacık yaşamların matarasındaki su olma aşkımıza. Ki çölündeyim biliyorsun. Ki sen ölene dek bu gönle dudak uçlarının yağmuru düşmeyecek bilesin Dara.
Önemsemek… İşte bu sözcükte kırılmalar bile imana gelir. İşte önemden, önceden, senden, hatta benden önce gelen önleş hislerin bulut arasıyım. Senin göz yaşlarınla yağmura yakın bir yerdeyim.
Çü men nadas ile aşka kadim ve kaim bir küheylan…Çü men süveydanın refikası.
Çün men sana kafiyesiz şiir…Öznesiz cümlenin mantıkçı öznesi. Yüküm ve yaram çokken sen yüklem olarak kaldın.
Bu kıramadığın kalbimdeki camların buğusuna adın yazılıyor gönül arılarınca.
Yaralara bant yetiştiremedim.Yaramın üstüne yara bandı olan güzelin gönül tahtasında yazılamadım. Her güzelin sınıfında kalıyorum. Sadece aşk ve sen derslerim iyi.
Bu kendini beğenmişin mişli geçmişine gelecek bir ayna ol. Aklıma yansıyor ayna.
-Seni tarıyor us ve aşk. Böyle bir kaderin ederinde duruyorum Dara…
-Duyuyor musun? En sevdiğin ölürken aktığın gözyaşların hatırına.Morgun önünde bana sarılıp ağladığımız o günün hatırına.Mezarı başında kalakaldığın ve bana sarılıp gayrı her şeyim sensin dediğin o cümlenin hatırına. Gözyaşları ve acılarının anlatamadığı bütün günler hatırına,hatırı sayılı bütün günlerin günü adına DUYUYOR MUSUN?
- Bu yüreği yağmurlu aşk ermişini. Bu sana yazılan manzum destanların dilinde susma ve ahdini yaz bir kenara.
Gidene kal demenin moda olmağı Moda sahilindeyim.Senle çay içtiğimiz kafeteryanın
Eteryasındayım. Aramızda Kaflar uzuyor…Görüyor musun? Duyuyor musun? Özlüyor musun Dara.
Kendimi gönderdim; ama sen oradasın. Senle kesişeceğimiz günlerin ateşindeyim,son yakılan ankayım. Ankara çok uzak, Ümraniye çok yakın.İstanbul çok küçük Dara.
-Yitik bir şehrin aşk duvarıyım. Gönlümde duvar yazıların.Seni aşka emziren ceylanların
Yüreğindeki kimyanın dilindeyim.Hangi dilde sana sesleneyim Dara. Hangi imanla, hangi vicdanla, hangi yürek sızıyla, hangi acının rengiyle, hangi senle geleyim sana Dara.
Nerede olduğunu bilen zahiriyim .Gönlündeki fayların kırıklarında huzur aradığın bu metruk kentin sessizliğinde kendine gelmedin mi?
Bu feryatlar eşiyle seni istediğim aşikarlara aşina olamayacak mısın?
Bu yüzden anımsadığım Venüslerin sen gecelerinde gidenler dönermiş. Sen dönüşün ve düşün zühresi seçmiş aşk anlıyor musun Dara.