Dar Vakitlere Kaldık Şiiri - Bekir Urfalı

Yolcu gitti, yollar boş, her taraf ürkek, ıssız
Akşam çöktü etrafa, dar vakitlere kaldık.
Sen yanımda gereksin, bu yollar olmaz sensiz
Pusu çöktü dağlara, dar vakitlere kaldık.

Kuru yapraklar gibi, savrulur durur zaman
Köşeleri tutmuşlar, kırkharamiler yaman
Katlimize yazmışlar, şeyhülislamlar ferman
Cehalet peşimizde dar vakitlere kaldık.

İhanet sarı irin, sokaklardan taşıyor
Eteklerini topla sana da yaklaşıyor
Minbere sığınanlar koynunda haç taşıyor
Yezitler hilafette, dar vakitlere kaldık.

İpi kopmuş tespih’e benziyoruz bu ne hal?
Kıyamet mi Allah’ım, bu nasıl bir izmihlal?
Ümmet’e kül elenmiş, beklenir mi infial?
Erenk-perenk bir halde, dar vakitlere kaldık.

Bekliyoruz ey yolcu, bir nefes bu ümmet’e
Himmet dağıtan ümmet, muhtaç kaldı himmet’e
Mushaf’ı rafa koyduk düccar olduk zillete
Kılıç kında paslandı, dar vakitlere kaldık.

Birleşmezse parçalar, iflah olmaz dağılan
Bölünmüşlük büyük zûl, var mı tarihte kalan?
Yitinir eldekiler namusta olur talan
Ellerimiz duada, dar vakitlere kaldık.

Öksüz kalmış ümmete medet eyle ya Rabbim
Zulüm sardı her yanı, imdat eyle ya Rabbim
Tar-u mar din ve ahlak abad eyle ya Rabbim
Mazlumuz şu âlemde dar vakitlere kaldı.