Dar III Şiiri - Akın Tekin

Gülmenin yasak olduğu bir şehre giriyorum...
Bir adım arkamdan geliyor ölüm! ..
Ansızın,
Tehlikeli silahlar gibi dönüyor üstüme bakışlar...
İşaret parmaklarını uzatarak bana doğru,
İşte bu! diyor insanlar...
Yüreğini günışığıyla yıkayan adam bu! ! !
Hep yenilen,
Ama hiç vazgeçmeyen adam bu!
Gülümsüyorum sadece...
Dönüp bakıyorum,
Ölüm de gülümsüyor...
Yürüyüp çıkıyoruz birlikte...
Hiç bitmeyen yolculuklar için,düşüyoruz yollara...
Umut ötesini bulmalıyız dar günlerden geçip!
Üstümüzde mavi bulutlar,
Ardımızda bir rüzgar bile olur belki!

Bukalemun gibi yaşamak,ağır geldi bana hep!
Bu yüzdendir ki,
Kırık hayallerimi doldurduğum torbam,almıyor artık!
Boşuna yaktığım gemilerle dolu ömür sularım!
Gül yapraklarından yataklar yaptım da,yatırdım sevgilerimi...
Ki incinmesinler...
Ebemkuşağını alıp gökyüzünden,örttüm üstlerine...
Tüm bunların üstüne,
Zincir şakırtılarıyla uyandım sabahlara!
Sol yanımda bir kılıç yarası,
Ve içime akıttığım gözyaşlarımdı kalan!

Böyle öğrendim işte...
Çocuk gözlerle,
Renkli bir uçurtmanın peşinden koşmakmış sevmek!
Kuyruğu kopana dek!
Sonrası karanlık!