Alemde sanki kendiliğinden gelir bahar,
kat kat cisimler, akışkan, geçirimsiz.
Zeminler zemin arar.
Bir yel eser, dağılır çevre, yapraklar.
Toplanır, toparlanırız.
Bütün bilgiler savrulur,
taş sertleşir, umut yiter.
Bakarız içimize yeterince berrak.
Ama, yetmez, gönül dar.
Su bize hasret, ışık kavrayana kadar.
12/02/2005
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 13.2.2005 06:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!