Damarlarımda İsyan

Bir şehrin isyan damarları ihanete kesmişse
O şehrin duvarlarına yüzyıl sonrası resmedilir
Kahinler bağırır şamdanlardan tarih avuntusu
Vitrinlerinde zakkumdan elbiseler sergilenir.

Acı değdiğinde anlaşılır çıplak ölüm sarkacı
Yeniden yazılmak ister tüm güzel kitaplar
Azaldıkça nur, nasılda azıyor siyahın tonları
Zıttı olmasaydı eşyanın koparmıydı yıldızlar.

Günden güne sıyrılıyor aklımız kalbimizden
Fark edilme belası sızlatıyor karınlarımızı
İndiğimiz yerin toprağı daha kurumamışken
Bir buğday tanesine sıkıştırmışız yazgımızı…