Damardan kopanlar Şiiri - Kemal Yazan

Hazana sevgili
Sonbaharda dökülen yapraklar gibi
Kopuk,yılgın öylece sararmış
O da benim gibi hazana sevgili
Yarısı yerlerde,yarısını rüzgar almış.

Yağmur gibi
Başın öne düşsede yüreğin dimdik
Karanlığa boşaltacaksın içini,vuruşarak
Yalnızlığını paylaşacaksın,kardeş gibi
Gecelerin kör ışığına kavuşarak.

Geçesim gelmiyor
Rakı bardağı önümde duruyor,kaldırıp ta içesim gelmiyor
Ipıslak gözlerimin önüne,sana ait bir resim gelmiyor
Öyle yer etmişsin ki içimde
Bir hayalini bırakıpta,öbürüne geçesim gelmiyor.

Gözlerimde ağlamıyor
Acılar buruşturmuş duygularımı
Yüreğimi zincirler bile bağlamıyor
Geceler köz döktü içime içime
Bak artık gözlerimde ağlamıyor.

Hakikat ister
İpincedir duygular biraz dikkat ister
Ağlamış gözler,yumuşacık şevkat ister
Kırma sakın gönülleri, düzelmez
Bir gerçek,bir hakikat ister.

Salmışım zamanı
Ayrılık rüzgarı ruhumda esiyor
Yüreğimi donduran kırağı gibi
Vur,vur,vur istediğin kadar
Salmışım zamanı olacağı gibi.