Damar Arası Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Damar arası ürperen kösnük tendonlar...
Kalksın, ılık tizle bağırsın ağustosböcekleri,
Dalak gene kaynadı, fesleğenler boy verirken;
Beyin çevresinde, pıhtı atmış kıvrık zaman.
Delibal misali, boyun eğmeyen bir ot,
Elinde paslı kova, taşsın bütün deniz.
İşte ahşap tekerleğin, oyuncağın dönüşü bu;
Tanrı ve insan! dedin mi, ozan döner mezarlıkta;
İşte kimsesiz lamba, belki mahşerden kalma.
Tuz kokan ellerinde, eftel karası tulumbacılığım,
Hiç dokunulmamış bakışın; dünyanın ilk sorusu gibi...