Dalıyorum en derin sensizliğe

Dalıyorum en derin sensizliğe…

Bir çığlık patlar yüreğimde, hayat kanar damla damla
Gözlerime kan çanağı hüzün dolar, bakışlarım boğulur
İçimden yılların isyanı ayaklanır, acılar kaynar yanardağ olur
Durgun bir su iken tenimden sel olur dökülürüm, hayata…

Yorma beni sevgim artık dibe vuruyorsun, suskunluğumda
Adımlarımda yıkılıyorum san ki, baş aşağı gövdemden
Bir gariplik var bu gece kızılın soğuk dokunuşu ürpertiyor
Sanki sensizliğin melodisi çalıyor sonsuzluğa doğru acımasızca…

Huysuz gecenin yüreksiz gölgeleri türüyor sağımda solumda
Ayın uzattığı ipe tutunarak sanki kendinde değil bir tavırla
İçimden akıyorum yalnızlığa, karanlığın yutuyor görünmezliği
Ve ben bir daha düşüyorum zifir çukurun kapılarından içeri…

Gülmüyor hayat bir daha alıyor beni de içine hayallerim
Gerçeğin ta dışındayım çok uzaklarda yıldız dağındayım
Adımlarımda kayboluyorum benden ötelere giden seslerde
Dalıyorum en derin sensizliğe yine kulaçlarım vurgun yiyor…

Oktay ÇEKAL
13.05.2013-00.07