Dalından Ve Düşünden Kopmuş

Üzgün ve bitkin bir yaprak gibi
İçimden kopmuş şiirim

Mevsimlere ters düşmüş cemreler
Betonlaşmış tohum ve toprak

Ne aşk samimi ne yürek sıcak
Bizi bağlayan ip yok artık

Ne varsa yaşama dair sana bana dair
Kalubeladan beri uydurma sanki

Paranın uydusu insan ve insanlık
Rayından kaymış vicdan

Salıvermiş kendini akıl ve yol
Ruhlar pörsümüş sanki

Kızgın bir tava gibi gök ve yüzü
Gün yanmış güneş yanmış

Aç biilaç dolaşır köpekler
Kupkuru köy ve köylü

Ne varsa ışığa aydınlığa dair
Rehin sanki

Şair kör şiir topal
Bu gidiş hayra alamet değil

Hile karışmış kitaplara ve bala
Çamura yatmış kalem

Akbabalar vekil olmuş
Cesedimizi didikler kargalar