Dalından Koparılmış Bir Yaprak

DALINDAN KOPARILMIŞ BİR YAPRAK

Dalından koparılmış bir yaprak gibi,
Savruluyorum rüzgârın insafına.
Ne toprağa kök salabiliyorum,
Ne de gökyüzüne dokunabiliyorum.

Bir zamanlar yeşildim, canlıydım,
Dalların en yükseklerinde salınırdım.
Şimdi rüzgârın peşinde bir yolcuyum,
Kendi sonunu bilen bir yolcu…

Hangi rüzgâr götürür beni bilinmeze?
Hangi toprak kabul eder yorgunluğumu?
Düşerken bile bir umut arıyor gözlerim,
O eski dallara dönebilir miyim?

Dalından koparılmış bir yaprak gibi,
Öğrendim vedanın sessizliğini.
Zamanla solup kaybolacağımı bilerek,
Bıraktım kendimi esen rüzgâra…
Hamit Atay