Dalımdan Kopar Şiiri - Kasım Kobakçı

Dalımda bekliyorum, ham meyveyim,
Ne vakit, ateşimle yakacaksın,
Sabrımın rengi, döndü sapsarıya,
Ne vakit, dalımdan koparacaksın.
*
Toprakta dillenen, kuru tohumum,
Ne vakit, yağmurla sulayacaksın,
O hasretin, girdi damarlarıma,
Ne vakit, filizimi alacaksın.
*
Ocağında küldüm, yandım közlendim,
Ne vakit, yangına su katacaksın,
Alev zerreme işledi inceden,
Ne vakit, acıya tuz katacaksın.
*
Kazanda demdim, kaynadım duruldum,
Ne vakit, şerbete tat katacaksın,
Hüznün her damlası, süzüldü içime,
Ne vakit, murada sır katacaksın.
*
Artık ne ham ne diriyim, göğnedim,
Ne vakit, düşleri avutacaksın,
Ruhumun kabı, çatladı sonunda,
Ne vakit, beni uyandıracaksın.
*
Artık ne taze ne körpe, ezildim,
Ne vakit, o hüznü savuracaksın,
Kalbimin zarı, inceldi derdinden,
Ne vakit, aşkına çıkaracaksın.
*
Kokun burnumda tüter, canım yârim,
Ne vakit, sen beni kaçıracaksın,
Can evimde, bir sancı var derinden,
Ne vakit, tüm sırları açacaksın.
*
Sesin kulağımda çınlar, efkârım,
Ne vakit, sevdaya batıracaksın,
Her hecemde, bir sitem var isminden,
Ne vakit, tüm günümü saçacaksın.
*
Tamamdır, göğnüdü bu can, kavruldum,
Ne vakit, külümü savuracaksın,
Ne bir damla heves, ne de takat kaldı,
Ne vakit, avcunda yoğuracaksın.
*
Hazırım, pişti bu gönül, duruldum,
Ne vakit, dertleri doyuracaksın,
Ne anlık şikayet, ne feryat kaldı,
Ne vakit, katılıp soğuracaksın.