Dalgıç'a sevgimle Şiiri - Ömer Faruk Kobul

Hep kahrolan bir bahar,
Dinmeyen bir yağmur,
Susmayan bir rüzgâr uğultusu,
Bulutların perdesini çektiği garip güneş,
Benim ruh halimde tekerrür eder durur.

Bazen güneş açar,
İçimi ısıtan bir söz duyarım.
Bazen bahar gelir,
Beni seven bir çift göz görürüm.
Bazen yağmur diner,
Bir el, gözyaşlarıma uzanır, siler.
Bazen rüzgâr diner, meltem eser ince ince,
Dostum yanıma gelmiş, tebessüm eder.

Bir tebessüm yeter.
Dikenli çalıyı, pembe gül eder.
Dünyaları dağılana,
Bir ışık, umut olur.
Bir tebessüm,
Geceyi gündüz eder.

Dostum.
Sonra susuyorum öyle.
Sen gülüyorsun yine.