Dalgalı Şehir Aşkı Şiiri - Muharrem Araz

Küçüktüm geçti yıllar
Yaşamak bu şehirde
Kıyısı, köşesinde, köprüsü, gecesinde
Adalar ve faytonlar...
Sandallar, balıkçılar, koşuşturan insanlar.

Anlaşılmaz bir kadın bazen bu koca şehir
Kavurur hasretlerle…
Sudur ekmektir deniz
Acıkır, üşür ve hatta sarılırsın
Beklersin kucaklasın, koynundadır ellerin
Huysuz, çılgın bir kadın
Bazen de istekli sıradan değil

Akşam alacasında arka sokaklar
Dehşetle ansızın üstüne gelir
Korkar kaçarsın saçaklarına
Kiremitler düşer
Kanarsın
Anarsın
Yanarsın
İsyandır her geçen saat
Bazen tadı kalır damağında
Gözünü kamaştırır
Işıltısı
Tınısı
Şarkısı
Denizinde martısı çığlık çığlığa
Hırçın dalgası kıyısında
Sallar durur ceviz kabuğudur şehir.

Yosunun kokusu genzinde
Seyre dalar anlarsın
Yeditepe’sinden ışıkla yıkanır
Güneşe döner yüzünü gözü yaşlı sevgililer
Çoktur efsanesi sevgiden yana yanıp yakılmışları
Şarkılar geçer akıntıya kürek
Hatırla sevgili der çamların altını
(bütün meyhanelerini dolanırsın akşamları)
Ya da biz Heybeli’de mehtaba çıkarken
Hüzün basar
Gözyaşı olur değirmen burnunda
Burgaz`da bir âşık bekler yıllarca denizde kaybettiği Rum kocasını
Haydarpaşa’ da bir tren düdüğü
Ucu yanmış mektubu okurken ayrılır Anadolu ekspresi yolcusu
Kararmış koltukları bahtı gibi kapkara
Elinde dengiyle giden/gelen
Bu kadın şehre, yeni yetme bir âşık

Ah o kız kulesi
Aşkın dibi
Tutkunun esiri
Kabataş’tan vuran camlara güneşin sıcaklığı
Gülhane Parkı`nda küçük çay bahçelerinde
Göz süzen kadınlar
İç geçiren şehre tutkun aç adamlar

Zaman akıp giderken çoğalmış geçen yıllar
Şehrin edası karışırken maziye
Çapkın bakışlar da hüzün
Girinti çıkıntısı
Al, tut, sev okşa derken
Şehrin kahkahaları vapurlara karışık
Dumanı başından çıkmış
Saçlarında kar yağan
Gün görmüş ömür geçmiş yapayalnız bir kadın.

Of çektikçe dalgalar,
Oltasında istavrit
Ya da kayabalığı diplerde yüzen şehir.
Bakıp durmuş geriye elinde bastonuyla
Kocaman çocuk gözü takılmış martılara
Peşinden uçuvermiş...
Dalgalar arasına.

Mozan-Muharrem Araz
5 Mart 2008