Dalgalar Şiiri - Ozan Oğuz

Altın tepelerin üstünde kızıl bir hançer
Yarmış ve parçalamış, istila etmiş kederi
Zerrecikleri bulutların üstüne dağılmış
Sönecek ve kaybolacak kızıl alevler gibi

Batan güneş ile belirir
Berrak ve köyü mavi gökyüzü
Dinlendirir gece, yatıştırırken sesleri
Karanlıktan doğar bazen ve bizi aydınlatır
Yeniden doğuşu başlatan bir ışıktır:
Geçmişin izleri silinirken, getirir umutlu düşleri

Güneşin doğuşuyla yeni bir gün doğarken
Usulca uyanırken içimizde, unuturken şimdiyi
Zümrüt yeşili ve parlak gözleri...
Ve koyu teni bir gölge gibi;
Belirirken düşlerden çıkıp gelmişcesine
Yanında getirirken içinde kaybolmuş anıları
Geçip giden rüzgarlı bir sonbahar gibi
Özletirken düşlerle süslenmiş o ılık denizi:

Bir düşe tutunup çıkarsın karaya
Ardında aşılmış engin denizler...
Ve tenini kızartan sert rüzgarlar.
Elini tuttuğunda umut vardır içinde;
Ve belirir derme çatma bir kayık kürekleri ile...

Kürekleri eline aldığında hissedersin
Çelikten daha saglam ve herşeyden güçlü...
Ve gözlerine baktığında, içini döker usulca.
Yeni bir denize açılırsın bulutların gölgesinde
İçinde hissettiğin o muazzam güç ile;
Görmezken geçmişi ve bırakırken herşeyi ardında...
Kaybolur gidersin dalgaların koyu yeşilinde;
Sonsuz mavileri ararken kuytuluklarında...