Dalgalar Şiiri - Mehmet Nacar

Ufuktan üstüme köpürüp gelen,
Başını kumlara vuran dalgalar.
Gözünün yaşını toprağa silen,
Ezelden ebedi gören dalgalar.

Seni kulaç kulaç saran kollarda,
Asırlar boyunca özlemin var da,
Tamamı toprağa düştü art arda,
Gördüğü güzeli saran dalgalar.

Sahile serilip biterken göçün,
Hasretten ağarmış köpüklü saçın.
Karşıki dağlara ulaşmak için,
Kayaya çarparak duran dalgalar.

Yıllardır öfkenin bindin sırtına,
Yıllardır içinde bin bir fırtına.
Boşuna yorulma uymaz şartına,
Feleğin çarkını kıran dalgalar.

Meleğin perinin kumlarda duran,
İzleri silinmiş sahilin viran.
Tutmayan kolunu kumlara saran,
Kendini boş yere yoran dalgalar.

Asırlar boyunca sevgili buldun,
Menekşe gözünün rengini aldın.
Kiminin göğsünde uykuya daldın,
Gözleri elayı soran dalgalar.

Ne zaman bitecek aşka inancın?
Dinmiyor hasretin, dinmiyor hıncın.
Bendeki kadar mı ayrılık sancın?
Zehrini kumlara seren dalgalar.

Sahile vurdukça ruhun ah eder,
Çığlığın ufukta inleyip gider.
Hüznümle yarışır sendeki keder,
Hasreti sahile süren dalgalar.