Dalgalanmalar Şiiri - Uğur Baştugan

Dönen, değişen gece gündüz gibi
Ân ân uzuyor, kısalıyorsun
Denize koşturan bir ırmak gibi
Mevsim mevsim coşuyor, duruluyor, boşalıyorsun

Kıskançlık; içinde bir duvar gibi
Dağ dağ düşünüp bunalıyorsun
Hüznün ellerinde bir dolu sünger gibi
Sıkıla sıkıla büzüşüp sonra açılıyorsun

İyiniyet; zaman zaman düştüğün boşluk gibi
Güven güven kayıyor, alık alık dolandırılıyorsun
"Tekrar olmayacak!" sözünü tekrar ettiğin gibi
İnce ince eliyor, çizgi çizgi karalıyorsun

Sinirin sinir; kabarmış deniz gibi
Öfke öfke, sahil sahil salıyorsun
Hırçın rüzgâr yağlı bir kırbaç gibi
Vurup vurup kayalarda parçalıyorsun

Alınganlık; başına bela gibi
Ne çok, ne çok takılıp sarsılıyorsun
İncelik; hoş kokulu bahar rüzgârı gibi
Ilık ılık dokunuyor, eriyip ayılıyorsun

Yavrusunu kaybetmiş bir ceylan gibi
Sevgi sevgi; yağmur yağmur yollara takılıyorsun
Başını uğruna verecek gibi
Sadık sadık dosta dost kalıyorsun

Oyunun koynunda bir çocuk gibi
Zevk zevk hayattan ân alıyorsun
Denizin üstünde bir martı gibi
Balık balık dalga kovalıyorsun

Avını arayan bir kaplan gibi
Geyik geyik kokuyu yakalıyorsun
Kaplanın pençesinde bir geyik gibi
Hırıl hırıl hayata asılıyorsun

Geleceğin önünden kaçılmaz gibi
İmtihan imtihan yalpalıyorsun
Ta ezelden aşmaya bir sözün varmış gibi
Mecbur mecbur yokuşlarda çabalıyorsun

Sözünün vaktine yaklaştın gibi
Saat saat sayıyor, gün gün azalıyorsun
Erişmeden yol bitmez; bildiğin gibi
Ümit ümit "Hu!" deyip çoğalıyorsun

20 Nisan 2006