Dal Gibiyim Şiiri - Ayten Özgün

Seninle yaşanan o neşeli çağ
Sen gidince soldu gönlümde ki bağ
Kalmadı sırtımı yaslayacak dağ
Hazanda kuruyan yaprak gibiyim

Demedim bu nasıl çiledir diye
Yeter dedim veda ettim benliğe
Hasretin alev oldu yanar bu tende
Bu can bu bedende çürür sevdiğim

Sen yaktın yürekte aşk çırasını
Verdin bana aşkın en karasını
Yüreğimde açtın aşk yarasını
Sana dönüşen ben sensiz yanarım

Sensizlik yaralar açtı yüreğe
Doğuştan marazlı bir lal gibiyim
Çekmeden bilinmez bunun acısı
Dalında kuruyan bir dal gibiyim