Daha uyuyacak mıyız?
Rüyalarımızda gölgelerin renkleri yok olmuş.
Sadece siyah var.
Daha uyuyacak mıyım?
Ne kadar daha sabredebiliriz?
Böyleymiş gibi yapmak zorluyor damarımdaki bağlantıları.
Sadece “evet” demek var.
Daha sabredebilir miyim?
Daha sayıklayacak mıyız?
Dünlerimizde kalan özgürlük biraz yorulmuş gibi.
Oturmuş bir kaldırma el atmamızı bekliyor.
Daha sayıklayacak mıyım?
Uyuyamam, yeterince büyüdüm sayılır anne.
Rüyamda göreceklerimi gördüm, hepsi rengarenk ve gerçek gibiydiler.
Sabredemem, yeterince çatlattım taşlarımı sevgilim.
Seninmişim gibi yapmak beni yordu ve biraz kopuyorum artık.
Sayıklayamam, oldukça gerçekleri yuttum içeriye doğru baba.
Bağımsızlık var bende.
Ve özgürlük.
İpler mi?
Yok.
Kayıt Tarihi : 14.7.2013 15:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!