Daha şarkılar söyleyecektim sana..

sen sokağın başında göründüğünde
bir haller olurdu şu zavallı yüreğime..
sen hiçbir şeyden habersiz öylece yürürken
benim içimden koskoca bir uçak geçerdi..
altımdan toprak kayar depremler olurdu..
dilime toplanmış tüm sevda sözcükleri bayram ederdi..

bana yaklaştığında,
ellerimi koyacak yer bulamaz; şaşırırdım
dudaklarım titrer,
gözlerim yıldız yutmuş gibi olurdu..
saçlarım dedi deli salınır,
eteklerim de ziller çalardı...
yüreğim binlerce serçeyle şarkı söylerdi..
dilim tutulur yutkunamazdım..
adını fısıltıyla bile zor söyler çığlıklarımı içime hapsederdim..

susardım karşıma geldiğinde
gözlerimi saklar
utanırdım..
senden değil
yüreğimde beslediğim o duygulardan..
uzunca bir süre konuşmadan yürürdük..
Sen bilmezdin o an içimde ne romanlar yazdığımı..
ne şarkılar bestelediğimi..
elimi tuttuğunda
aman Allahım
dünyamı dönüyordu ben mi anlamazdım
avuç içlerim karıncalanır sımsıkı sarılırdım parmaklarına..

yüzüme bakmana dayanamazdım..
al al olmuş yanaklarımı bastırırdım rüzgara..
gözlerim yerinden çıkacakmış gibi hissederdim..
sanki başımın üstünden binlerce martı geçiyormuş gibi
kanat sesleri duyardım yüreğimde..
sesin bir şarkı gibi yüzüme çarpar
oradan dudaklarıma yapışırdı..
hafifçe gülümsemeye çalışırken
içimde yediveren güllerin kokusu yayılırdı..

sevdanın son vuruşu gibi olurdu senin bana her gelişin..
zamanı tutardım çaresizce akmasın bitmesin diye
saatleri yok ederdim saklardım
en büyük düşmanımdı zaman..
oysa nede çabuk geçerdi senli saatler
hızını alamamış deli taylar gibi
esip gürleyip
zavallı yüreğime bir ateş bırakıp
yakarak akıp giderdi zaman..

sen gittiğinde büyük bir üzüntüyle arkandan;
''biraz daha kalsaydın ya
daha sana şarkılar söyleyecektim'' derdim..

__11.07.2014___14.55