Toprak kamış damlı, tek katlı evin naylon örtülü penceresi önünde,
Ayağında terlik, şalvar donlu, kucağında bebeği ile ağlamaklı idi genç kadın.
Yüreğindeki keder yüzünden okunuyor, dökülüyor her yanından hüzün!
Daha önce böyle bir duruma düşmemiştik diye titriyor çatlak dudakları!
Sütüm kesildi, sıkıyorum sıkıyorum çıkmıyor göğsümden.
Aç yavrucağım, uyuyamıyor zavallı!
En son suya ufaladığım bayat ekmeğin kabuğunu yedirdim.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta