Sarıya dönmüş her şeyin yüzü
Ne varsa ayrılık kokuyor
“Kim o” seslerinden uzak kapılar yıkılmış önüme
Bilindik sedaları anlamsızlaştırıyorum
Bu sensiz geçirdiğim ilk Şubat değil ki
Yokluğunun bıraktığı kokuya alıştım
Odayı hiç değiştirmedim
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
