Daha Dün Fişek Gibiydik Bu Sokaklarda

Yalnızım …
soluğumu kesen delişmen rüzgâr
alamadı beni bu gün rengârenk kanatlarına
izbe sokaklarda gezinir gibi esiyor
yaşanmış bir günün ardından…
ağır akşam üstünün baskısı
yordu rüzgarımı
oysa daha dün çocuktuk onunla birlikte
hiç yerimizde duramazdık bu sokakta
ben,
fişek gibi,
rüzgâr gibi çığlık çığlığa koşardım
masmavi bulutları bile kıskandırırdım
ilk sevdama yanmayı rüzgârlı bir günde öğrendim
ve yakmayı da…
nabzımız atardı yürek yürek el eleyken
annem;
delişmen oğlum,
rüzgâr oğlum,
diye severdi beni
hey gidi günler hey…
geçmişe döndüm bir an
yaşadığım sokaklarıma
ve benle bütünleşen rüzgârıma

hey delişmen rüzgâr hey
hey can yoldaşım hey
sende kaybetmişsin heyecanını bencileyin
oysa,
daha dün hâkimiydik
bu tozlu sokakların