Ben yatağımda uykusuzlukla bilmem kaçıncı dünya savaşı verirken
Sen kimbilir hangi yabancı yataklarda zafer çığlıkları
atıyorsun
Ben sensizliğime, ilmek ilmek hasreti dizerken gözyaşlarımla
Sen kimbilir kimlere seni seviyorum diyorsun uğrunda öldüğüm bakışlarınla
Adaletsizlik değil de nedir bu
Ben seni çok sevdim diye, sen sevmek zorunda değilsin
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta