Renk körü sayardım kendimi,
Efkarım karartınca bendimi.
Siyaha boyadı gökkuşağı rengimi,
Ondan daha az seviyorum bu âlemi.
Koşmaktan soluğu kesilen cesedi,
Dinlenmek umudu yaşattı bir nevi.
İçinde zalimce tutanlardan hasedi,
Şimdi daha az seviyorum bu âlemi.
Bol keseden dağıtılan küflü hüznü,
Bertaraf eder mi masumun puslu yüzü?
Hüzünle kararmışken mavi gökyüzüm,
Şimdi daha az seviyorum bu âlemi.
Mumum da yükselen değildir hâr,
Gönlüm tutuşup olmuş bir sakar.
Artık bitmeyecek olup gelse de bahar,
Şimdi daha az seviyorum bu âlemi.
Şahit olursa gözlerim bir güzel renge,
Belki severim bu âlemi ben de.
Ama hep gerilecek siyahça bir perde.
Gerçek aşk gizli diye başka bir yerde,
İşte şimdi daha az seviyorum cümle âlemi.
İşte şimdi daha az seviyor cümleleri kalemim.
Kayıt Tarihi : 26.9.2020 00:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!