Daha Az Şiiri - Şevket Güler

CD20h040d57c20m40y8LnXXIX?

daha az hatırlıyorum

giderek
daha da az

sar(ar)maya
güller bıraktım
a(r)dında

kapında

bağışlanman ilk şartı gibiydi
unutmak
hatırlamanın da

aklımın sonsuz mahzeninde yıl(l)anmış
şarabi bir yüze aldanmadım

yüzleri
hiçbir zaman gülmeyecek güllerin
ardına düşüp
dikenlerin kutsallığında
kanat/(ara)mıyorum
ka(na)tlanmıyor yüreğim
kanmıyorum rüzgara

daha küçükken kırdığım
zaman şişesi gibi
askıda kaldım anda
kumunu üflediğim yüzlerde
yırttığım gözlerimin pencerelerinden
saldım ruhumu dünyaya

mahkumu oldu(ğu)m anın
çilesine göğüs gerdiğim baharın
dar bir havza gibi
sığındığım nehirlerin (a)kışlarına
kapılmadım
avuçları terleyen ellerin
alkışlarına

daha az hatırlıyorum

giderek
daha da az