Dağlı Şiiri - Ahmet Zekai Yıldız

Dağlıyım.
Köyüm kartal yuvası..
Başım göğe deyer.
Övünürüm.

Evin ocaklığında,
Meşe yanıyorsa eğer,
Çıtır çıtır.

Ardıç yanıyorsa çek ciğerlerine,
Mis gibi.

Ter ve ahır kokusu,
Misafire mahçupluğumdur.
Dövünürüm.
Güler yüzlüyümdür ama.

Dağlıyım gözlerimden
Yörük kızının
Allı yeşilli olanına bağlıyım.
Görmem ondan başkasını..

Dağlıyım ta yüreğimden
Kimse bilmez açlığımı açıklığımı.
Acıyı dürüm yapar da yerim.
Hissederim.

“Allah büyük”der,
Şükrederim.