Dağların Türküsü Şiiri - Ahmet Kaytancı

Şu dağların doruğuna kar yağar
Bir kasvet çöker ruhuma
Dumanlar ruhumu boğar
Pişman olurum doğduğuma

Kuytulara düşer saçlarımdaki beyazlıklar
Dağ başlarındaki kara inat
Çiğdem toplamak,
Sümbül koklamak isterim
Lalelere uzatırım ellerimi
Akrepler ellerimi sokar

Şu dağların yamacında keklikler öter
Serviler sallanır rüzgarla birlikte
Her kaya kovuğundan bir pınar akar
Her çiçek ayrı çıkar
Her çiçek ayrı kokar

Şu dağların kayaları sert olur
Aşıkları yiğit olur, mert olur
Elvan kuşlar saklar ağaçların gövdesi
Her çalı dibinde bir canlı yatar
Her canlı bir Karaca oğlan
Her Karaca oğlan bir türkü söyler
Dumanlar üstünde kalır sevdaların hası
Lekesizdir, berraktır bu dağların sevdası

Şu dağlar köpürdü mü göresin
Yıldır yıldır eder deli çayları
Yeşerdi mi yamacında yoncalar
Kır kısraklar kişnedi mi beygire
Görmelisin yaylalarda tayları.

Şu dağlarda bahar hoştur, yaz hoştur
Rüzgar deli olur, duman sarhoştur
Süsledi mi düşlerini yaban gülleri
Esti mi ayrılığın yelleri
Tutmaz isem kar beyazı elleri
Sensiz dağlar neye yarar
Sensiz dağlar kimsesiz
Sensiz dünya bile boştur.