Dağların Öğrettiği Şiiri - Yakup Kiraz

Aşkı dağlardan öğrendim
Kimseler bilmez hangi güzeli severler
Kavuştuklarını hiç görmedim
Yıllar geçer; ne kızar, ne şikayet ederler

Dostluğu dağlardan öğrendim
Yıllar boyu sırt sırta, kardeştir sıralı dağlar
Devrilip yıkılanını hiç görmedim
Bu yüzden başları diktir gururla bakarlar

Sabretmeyi dağlardan öğrendim
Kış gelince giyerler bembeyaz elbisesini.
Ellerini kardelensiz hiç görmedim
Usulca beklerler baharın görünmesini.

Direnmeyi dağlardan öğrendim
Yere serilmiş düzlüklere inat tek başına
Boyun eğenini hiç görmedim
Meydan okurlar zamana,çıkarlar karşısına

Büyüklüğü dağlardan öğrendim
Ayakları altında,canlı ve cansız ne varsa...
Kibirlenenini hiç görmedim
Suskundurlar, başı bulutlarda da olsa.

Tevazuyu dağlardan öğrendim
Yükseldikçe küçülür devasa görüntüsü
Ukala olanını hiç görmedim
Zirvelerinde birkaç metrelik kar örtüsü

Cömertliği dağlardan öğrendim
Eli açıktır; ister tek,ister sıralı olsunlar
Kapısından hiç boş dönmedim
Var git; sana da buz gibi suyundan sunsunlar