Dağların Kucağı Şiiri - Mustafa Bulan

Ne zaman kendimle şiir konuşsam
Mavi denizler ilham vermez bana.
Sahiller dar gelir, rahat olamam
Ufuklar puslu, ilham vermez bana!

Yetmez bana deniz, sahil, musiki…
Ben uzanırım çocukluğumdaki
Karlı dağlara, hep yanımda sanki;
İlham verir dağlar her yerde bana!

Sığınırım dağların kucağına,
Bırakırım kendimi rüzgarına,
Gözlerim bakarken çağlayanına,
İlham verir dağlar her yerde bana!

Önemli değil nerede olduğum,
Yalnızlığıma yoldaş olurum,
Sonra alçaklara meydan okurum,
İlham verir dağlar her yerde bana!

Hiç yüz bulamaz hayal tüccarları,
Vurur yüzüne soğuk rüzgarları,
Hemen savurur yükseltmez yukarı,
İlham verir dağlar her yerde bana!

Yalnız başıma dolaştım dağlarda,
Soğukta kaldım, ıslandım yağmurda,
Kaybolmadım dumanlı havalarda,
İlham verir dağlar her yerde bana!

Bulamoğluyum, çobandım dağlarda;
Çok kurt, çakal uludu etrafımda,
Karıştırmam dumanlı havalarda,
İlham verir dağlar her yerde bana!

Şile/22.06.2018