Dağlardan sonra denizler

/dağlar alışkındır karlara…
ama ben alışamadım dağlarda sensiz kalmalara…. /
….

bir gece yaratalım mesela, öylesine bir düş saklayalım ki içine, öylesine
dağ başında bir ateş yakmış, yangın gibi sevişerek sabahlamışız seninle
(……ben eskiden beri ne kadar çok severim gece kuşlarının çığlıklarını)
sonra açılıvermiş gözlerimiz de, sen bir yerdeymişsin, ben başka yerde
bir elini alnında görmüşüm de, diğerini bastırırken hızla çarpan yüreğine
neden o gece senden daha çok üşümüştüm.

eyvah demişim eyvah…..

derinden bir of çekmişim ki sorma, deli fırtınalar kopmuş içimden sanki
bütün çizgilerim paramparça, sabah ayazı doğramış, ruhsatsız falçata gibi
(……biliyorum ağlardın sen de, öperken kanatsan bile serçe parmağımı)
nasıl aradım o an senin ellerini, sesine en yakışan ismimi seslenen sesini
kanatları donmuş kuşlar ve o hiç yanmamış ateş ve sen, neredeydiniz hani
sağır ve karanlık mıydı damarları yeryüzünün.

kalkmışım dizlerim titreyerek

………………..,

kalkıyorum dizlerim titreyerek.

mevsimin en soğuğu sensizliğin yaz ortası, buz tutmuş çığlıktır kar tanesi
koyaklarda yaban çiçekleri, sana benzese ne olur içinden sadece bir tanesi
(…..her sabah tenini koklarken gördüklerim, görmesin diye mi yalnızlığımı)
son sigarayı yakacak kıvılcımı bulamamak işte, ona bile hiç benzemiyor ki
hücrelerimde gizliden bu vedalaşma, ah ölüm biliyorum, bu sancı onun gibi.
bana sevdiğini söyle bir daha, sevdiğini söyle.

eyvah diyorum eyvah…..

işte o an düşünüyorum sıyırıp beynimi, donan ellerim, kopan ayaklarımdan
üzerinde sandal yüzdürdüğüm küçük su birikintilerimi, oyunlarımdan kalan
(…..neyse ki hatırlamıyorum amiral battı oyununda gemilerimin battığını)
sonra tuttuğum ellerin, hani en tarifsiz bir coşku gibi yürürken o yollardan
sırtıma kanat öyküleri takıyorum, kanatlanıp uçursunlar beni bu dağlardan
kelebek simetrisinde desen oluyor iletkilerim.

ve uçuyorum işte uçuyorum….

dört yanım bin mavi rüzgar, kim resimlenmişse o bulut kaçıyor en uzaklara
küçük damlalardan çok büyük dalgalar var görüyorum, özne gibi tam altımda
(…..ıslanırken saçların o gün güvertede, unutur muyum kahkahalar attığını)
nasıl sağlam basmışsak, silinmemiş ayak izlerimiz, duruyor hala kumsalında
ve bir zaman anıtında buluşma noktası burası yazıyor, denizlerin ortasında.
bir tebessüm gibi, tanıdın mı elimle yazdıklarımı.

maviyim, hem de nasıl maviyim…..

ben buradayım hadi sen de gel, iki simit al yanına, martılar öksüz kalmasın
birisi bizim için, diğerini de atarız gökyüzüne, hangisi yakalarsa o yakalasın
(…..masal değiliz canımın içi, belki gene yaşarız yarınlarda vurgun acısını)
biraz korkuyuz ve çocuksu bir sevda, ama her anı seninle dolu, böyle anılsın
artık gir koluma, yürüyelim denizlerin ortasına, sırlarımız orada saklansın.
masal değiliz, bir fırtına öncesinde insanız sadece.

….

/denizler kopamaz dalgalardan…
ama ben çok korkuyorum, denizlerde dalgasız kalmaktan…./