Dağlar ve Ben Şiiri - Muhsin İlyas Subaşı

DAĞLAR VE BEN

Ben dağları sırtıma bütünüyle alsaydım,
Kaçar mıydı elimden sürmeli ceylanları?
Ya da bir dağ başında sığınarak kalsaydım,
Uzatır mıydı bana beklediğim o yâri?
Dağlar, içimde umut, dağlar, içimde sevda,
Ben dağlarda kaybolur, bulunurum dağlarda...

Yağmur gecesi başka, kar gecesi başkadır,
Bir tılsım gibi siner duygumuza baharı.
Yıldızlarla çözülen bilmecesi başkadır,
Bir gün verir bana da beklediğim o yâri.
Dağlar, nice aşığın gözyaşında yıkanır,
Dağlar, beni çektiğim sevdalarımdan tanır...

Zirvesinde bulutlar bin aşk ile raks eder,
Yağmurlarla yıkanır o yemyeşil saçları.
Her hüzünlü uyanış gönlümde aşka gider,
Bulacağım koynunda beklediğim o yâri.
Dağlar, çılgın aşklara ne umut, ne gül verir,
Dağlar, Leyla’m uğruna göz yaşlarımda erir! ..