Aşılmaz dağları aşan Yörükler,
Keklik sesi ile coşan Yörükler,
Memleket memleket koşan Yörükler;
Dağlarımı öksüz koydu hökümet.
Kara çadır nerde, develer nerde?
Buz gibi ayranın, dermandı derde.
Şimdi otlar bitti, durduğun yerde,
Dağlarımı öksüz koydu hökümet.
Keçisi zararlı imiş meşeye,
Yalanı yanlışı koymuş köşeye,
Sanki düşman olmuş böyle neşeye,
Dağlarımı öksüz koydu hökümet.
Yörük Kızı türkü söyler gezerdi,
Küçük Musa her gün çayda yüzerdi,
Dağlara, taşlara sevda yazardı,
Dağlarımı öksüz koydu hökümet.
Onlarsız her taraf virandır şimdi,
Obalar, tokatlar, örendir şimdi,
Kurtlara, kuşlara yarendir şimdi,
Dağlarımı öksüz koydu hökümet.
Hem köyler boşaldı hem de dağları,
Tütmüyor burnumda tulum yağları,
Unutmam imkânsız eski çağları,
Dağlarımı öksüz koydu hökümet.
Özledim kalaylı; ayran tasını,
Bir daha duyamam oğlak sesini
Tutarım her daim bunun yasını,
Dağlarımı öksüz koydu hökümet.
12/2009/Konya
Tayyar YıldırımKayıt Tarihi : 11.12.2009 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Devletimiz yerleşik hayata geçiş projesi gereği, binlerce yıldır süren bir geleneği bitirdi. Yörükler dağlarımızın neşesiydiler, bekçileriydiler. Onlardı dağların sahipleri. Toroslar onlarla mutluydu. Ama şimdi o yurtlar, çakalların hakimiyetinde. Dağlar, şimdi öksüz, yörüksüz...
Dağlar yörüksüz
Tarlalar öküzsüz
Kuzuları kesip
Bıraktılar sütsüz
Koyunları tüysüz
TÜM YORUMLAR (14)