Dağlar mis kokar Şiiri - Alirıza Aslan

tozlu raflarda unutulmuş yırtık bir kitap gibiyim
param parça yüreğim kırık hevesim
tutunamıyorum artık hayallerime uykularım bulanık
solu yamıyorum uçsuz bucaksız
taş oluyorum
dipsiz karanlık kör kuyularda

kol kola insan
hep yalnızlık
şehir tıkadı hevesimi
sanki her yer yabancı
her şey çok sesli bazen karışıyor aklım
kuşkulu gözlerim
yosun tutunmuş
ağaç gibi
yere düşmüş binlerce yaprak arasında
yalnızlaşıyorum şehir gibi

gecelere gökyüzüne bakıyorum
yıldızlara bakıyorum
ne kadar çoklar ne çok yalnızlar ne kadar parlak gök yüzü
buğulanıyor gözlerim
sesiz vahşi
dağların
uzak dik sarp ve acımasız oluşunu
çiçekleri kuşları ağaçları
ardıç kuşlarının ardıçlara bir inip bir kalkışını
özlüyorum

dağlara bakıyorum
doğa su hava
dağları özlüyorum
yağmur yağdıkça dağ toprak kokar
yosun kokar yaş kokar
çiçek lale nergis sis kokar
yağmur yağmazsa toz kokar

şehri özlüyorum
şehir ışık kokar
beton duvar araç motorin
gece gri
ışıl ışıl ava meler
havası pis şehir is kokar
birde aydınlık insan lüks araç lüks evlerde aşk kokar

doğunca güneş
aş iş mutluluk insan sevgi ve umut kokar
şehir mis kokar

Alirıza aslan