Dağlar Ardı Şiiri - Ahmet Kırımlı

Dağlar ardı duman olmuş
Karlı geçitlerim çetin
Beslediğim tüm iyi niyetin
Kurşuna dizilişi bugün

Bir intihar borçluyum düne
Titrek parmaklarımın ucunda tetik
Yitik bir bahar türküsü dilimde
Yalın ayak yürüdüğüm yollarım sarp
Birde tüm geç kalmış sevmelerimin
Kurşuna dizilişi bugün

Çorak toprakların umudu olmalıydım
Yağmurlar adımı yazmalıydı ekinler üstüne
Çiçekler ellerimde solmamalıydı
Dilimde küfürlerim yalın kalmamalıydı
Her tokata eyvallah, tamam da
Bu sonuncusu sevdadan olmamalıydı

Karlı dağlar ardı figan olmuş
Küfrün bini bir para
isyanı sayınca dolu dizgin dağa taşa
Sabrımın kurşuna dizilişi bugün

Bir intihar borçluyum düne
Ne zaman ki kurtla kuşla beraber
Bölmüşsem bir lokma yavan ekmeğimi
Düşmüşsün aklıma zaman zaman
Kahrıma vermişim dizginlerimi
vücudumda sevdadan gayri
Cümlesinden yaram varken
zeytin karası gözlerin neydi?
Hançer gibi göğsüme deydi
Nemruda şafak atarken

Karlı dağlar ardı yalan olmuş
Kısmetin kapandığı bir ömür
Ve bir sevda sonunda gelen sonummuş
Geleceğimin kurşuna dizilişi bugün

Ne bir umut kalmış koynumda
Ne gözlerinde o fer
Ve her derde asi gelmiş yüreğimde
Senden gayrısına yoktur yer
Ayrılığın türküsü dolanmış dilime
Niye diye soramamışım
Aklımdan hızla geçen
Gamzelerinin izi varken
Sensiz doğacak bir güne
Gücüm yok
Hem tövbeliyim zaten
Dönüşlerimin kurşuna dizilişi bugün...