Dağlar 2 Şiiri - Osman Şener

Bir zamanlar yiğittiniz merttiniz
Nizam verirdiniz cihana dağlar
Başınız dik, serapa heybettiniz
Sizde yenildiniz zamana dağlar

Hasret kaldık şimdi yiğide, merde;
Hani adam gibi adamlar nerde?
Herkesin kendine kıydığı yerde,
Gerek yok sultana, ferman dağlar

Unutulmuş cümle hasletin adı;
Bilinmiyor insanlığın maksadı
Bu yüzden kalmadı hayatın tadı
Bilmem gerek var mı beyana dağlar

Hani nerde Mecnun eden aşkımız
Viraneye döndü gönül köşkümüz
Bülbülleri kıskandıran meşkimiz
Çoktan sürgün olmuş Fizan’a dağlar

Zikirsiz fikirsiz, dünyaya daldık
Nefsi Emarenin elinde kaldık
Besmelesiz yedik, içtik, çoğaldık
Kalbimiz bulandı katrana dağlar

Hakk'a değil tâğutlara taparız;
Bile bile şer yollara saparız;
Büyük küçük her işini yaparız;
İhtiyaç kalmadı Şeytan'a dağlar!

Agopla sağlandı dilin ifsadı
Şakıyamaz, bülbüllerin ahfadı
Hasıl oldu cühelanın maksadı
Set çekildi ilme irfana dağlar

Helali haramı bir yana attık
Çirkeflikte rekor kırdık fark attık
Dünyaya aldanıp ukbayı sattık
Canımız düş oldu nirana dağlar

Kızım sana derim, gelin sen anla!
Ne işim var yoksa dağla, dumanla
Aramız yok Peygamberi Zişanla
Sebep budur inan, hüsrana dağlar

Evvahi uzatma, kim dinler seni
Maksadın saygıysa, doldur keseni
Paran pulun yoksa kolla enseni
Kıymet verilmiyor, insana dağlar

Evvahi*20/03/2009