Dağlanmış sevdalar Şiiri - İlyas Kaplan

dağ,
büyük sığınak
ya da zirve
hem mefkure yolunda zor yol
hem de yeni bir hayat bulmanın beşiği
kuru hava, duru gökyüzü, parmaklara değen bulutlar
kemikleşmiş kabullerin tahakkümüne
karşı koyma gücünü bahşeder

dağ
masallarda
yetim çocuğun
doğuya doğru yedi yıl kadar gittikten sonra ulaştığı
mutluluğa kavuştuğu zirve
yolculuğun ve tırmanışın hedefi
kendini tanımanın mekanı

benliğinin derinliklerinden yükselen
kurulu düzeni sarsacak ölçüde haklı sesleri
kimsenin dinlemeye hazır olmadığını düşünüyorsun
oysa yüksek sesle haykırmadan da yapamayacaksın
öyleyse dağlara çık
uzaklaş insanlardan
seni anlayışla karşılayan o ıssızlıkta kelimelerini haykır

yeniden doğuşun yolu dağdan geçer
zirvelere tırmanmaya yönlendiren
henüz dile getirilemez tutkunun yanında
inzivaya çekilmeye götüren bir ıstırabı da yaşamış olmalısın
peygamberleri çağrıştıran dağ
tur dağında musa
zeytin dağında isa
hirada muhammed gibi

dağ yolcusu
öz varlığına,
aleme ve yaradılışa
bakmayı murat eden kişi
öyle olur ki her birimizin
hayat görüşü
hayat tarzı
yüce dağlar misali yükselerek ufkumuzu kaplayabilir

insan olarak hakikate doğru sürdürdüğümüz yolculuğu
sorumluluklarımızın üzerinden değerli kılarız
nerede durursak duralım
yüksek dağlar nedeniyle
sadece bir yüzüyle tanırız hayatı
dağın öteki yüzünde başka insanları
sesini duyurmakta zorlanan gönlü yaralıları
unuturuz

bulutlara doğru yolculuğunu sürdüren
yine de ayakları toprağa basmakta olan kişinin gözlerinde
yeniden can bulur dağ
orada tepkisiz kılmaya dönük söylemlerin
baskıcı düzenleri sürdürmeyi mümkün kılan yalanların
iki yüzlü kabullerin bir geçerliliği yok

zorlu bir yolu var
öyle ki kişinin bir koşuda zirveye ulaşması düşünülemez
dağın zirvesinde
gökyüzüne kendini daha yakın hisseder insan
ve zihin yaratılışın hikmetleri üzerine düşünmeye
daha açık hale gelir
kendini kabullendirmek isteyenler için
çıkışların kürsüsüdür dağ
varlığının hikmetleri üzerine düşünmeye
çekildiği mekandır

dağ soğuğunda
dağ yolcusunun kelimeleri kılık değiştirir
derin bakışlarıyla şehrin iç yaşantısına nüfuz ederken
kendi içine doğru başlattığı yolculuğu
şehrin dışına
dağa tırmanarak tamamlamaya çalışır

cennetten dünyaya düştü düşeli
varlığının anlamı üzerine sorduğu sorulara döner defalarca
sorulara evrensel cevaplar bulmaya çalışır
yaşadığı toplumda hurafelerle yüceltilen cehaleti
sınıflar arasındaki uçurumu derinleştiren kuralları sorgular
bakış açısının sebeplerini çözümlemeye çalışır
bir zamanlar çölde edindiği temel değerleri
bir dağın zirvesinde tamamlar

ateşin de emirle yandığını
itaatle tutuştuğunu haber verir
dağın da kul olduğunu
denizin de itaat ettiğini söyler
secdeleri görünür kılar gözlere
teslimiyetin gölgesinde
söndürür göğsünde yanıp duran alevleri
gül eyler alnına

kat kat
dosya dosya
la perdesinden besteler zamanın notalarını
perde açıldı mı da bir kez
koşar gelir yamacına bütün güzel nağmeler

silinmiş boş kağıtlara döner buhranın her türlüsü
ah sütunları kırılır
damar damar çatlar
kavruk baharlara dökülür umutları
en dar kapısında oturup
ruhunu hu ile şerh eder

dağlarda nalınlarımızı ayağımızda unuturuz bazen
parlayan yıldızlarımızdan parıltılar düşer bahtımıza
elif ve lam ve mimler ses bulur
eskir dönüş biletleri
yırtarız ahitleri
harf kılığında efsunlu sözler dolar gecelerimize
geceyi düğümleyen sırlar
münzevi ahlarımıza eklemlenir

nefse doğru incelen büyük cihatlara gönderir bizi
çöller boyu aç ve susuz yürüyüşlere tutuluruz
yıldızların dağılabileceğini
dağların yerlerinden oynayabileceğini
güneşin yörüngesinde hep itaat içre akıp gittiğini
anlatır bize

dağlanmış sevdaları
akça bir düş olarak fısıldar kalbimize
ıssız yerlerinde açar zambaklarımız
sunarlar ruhumuza sonsuzluk müjdesini

zincir yaparız deruni sağanakları
hep yitik sevdalara
ağlarız geceler ve gündüzler boyu
yele veririz benliğimizi
aylar ve yıllar yılı

redfer