Dağlamayın Annelik Yüreğimi

El vurmayın yüreğime yüreğimi benden koparmayın
Beni içimde öldürüp dünyamı yıkmayın
Yeter artık sevgimi, sevdamı, ruhumu
Bağrımdan sökmeyin
Bırakın tanklarınızı
Bırakın o ölüm kusan toplarınızı
Güneşi, umutları, barışı vurmayın beni dertlere koymayın

Ey zalimler ince hesaplar yapıp hain tuzaklar kurup
Van’ı
Muş’u
Mardin’i kuşatıp tüm buraları
Faşizmin hedef tahtasına koymayın
Vahşiliğinizle sağa, sola saldırarak kan döküp
Bebeğimi, yavrumu katledip dünyayı bana zindan etmeyin

Yeter be yeter artık! Bırakın kötülüğü, bırakın zulmü
Artık dağlamayın şu seven annelik yüreğimi
Nefretsiz, kinsiz büyütmek istiyordum
Öldürdüğünüz canım bebeğimi
Öyle çok özledim ki hem bebeğimi hem özgürlüğü hem barışı

Ey baldırı çıplaklar, yeter artık dokunmayın tüm bebekler
Dokunmayın annelerin erdemli yüreğine
Dalları kırıp çiçekleri de koparmayın
Bırakın yaşadığımız şu topraklar
Baştanbaşa çiçeklerle donansın
Ey güneşin aydınlığından korkan
Korkaklar
Henüz ağzında anne sütü kokan
Çok bebekler öldürdünüz hem de çok
Ey zulmü biz halklara tüm annelere reva görenler
Alın kolordularınızı, tümenlerinizi artık bu toprakları terk edin

21.08.2016
İstanbul