Dağıtma Ruhum Yorgunum

Bizimkisi dumanı üstünde çayyaş muhabbeti Şiir tadında
Gecenin demine vurup
Karanlığı şakağından vurup
Sanmam ki aydınlık gündüzde
Işıklar yanan kalplerde
Gönlüm çiseliyor
Yağmur çiseliyor
Ninnilerle
Ağrıma kalbim
Bu ne tezat denge
Bir kuş tüyü kadar kırılganım
Bir çelik gibi sağlam durmaktayım
Kuşlar taşısın isterim beni
Bedenimin ağırlığından utanmaktayım
Dünyayı mı yüklendim ben
Yüzde doksanım gözyaşı
Ah benim can ciğer çiçeğim
Kurudu diye dalını kırınca
Üzülmüşsündür diye
İçin için noksanlığıma ağladım
Ah benim ince ruhum
En çok da sen beni dağıtmaktasın.