Dağıtma Şiiri - Şenol Özcan

Kalbi kirli insanların
Kesilmiş başlarını topladım
Kaybolan coğrafyada
Saçları diken olmuş kanayan ellerimdeydi
gözleri bıçak olmuş çatlayan göğsümdeydi

bir sessizlikti
ayin gibi
ölüm gibi
buz rengi..

avcısından kaçan bir ceylanın
ansızın tökezleyip devrilmesi gibi devriliyor
bedenimi çakallara yem ediyorum.

sercelerde sustu ansızın
kanatları dökülüyor
düsüyorlar yagmur gıbı..

sevdiceğim
nerende ıstiyorsan oranda öleceğim
parcalanan ruhumu raylardan söküp alacagım
mat bır rüzgarın yumusak kalcalarında
yenıden dogacagım

gözlerımde hüznün lekelerı
icimde baskaldıran cinayet,
mancık yangınları
ve kızgın yaglar altından alıp
bir kere daha onardım bu yüreği senin için..
dağıtma