Dağıtılan Yuva Masalıdır Bu

eşeğin büyüğü ahırda diye mırıldandım
durdum, bir büyük bira ısmarladım
patır patır düştüler önümde açık elime
yavru kuşların bıraktıkları izdi yüreğimde
bir şahadet parmağı izinde sonra şöyle
ben bardağı çanağı kırmadım edepsizce

bir renk zerafetiydi Galeri
o, yüreğimin güneşiyle ısınan benim evimdi

suni güneşti ışıklar, suni tebessümdü bakışlar
üşüttüler...
bir cigara dumanıydı üflediğim
sesliydim, sanılır ki irkildim
gülüştüler...
suniydi ısınmalar ve hayalimde
sıcaklığı benimdi güzellikler serin
esnettiler...
yalnızlığımı içtiğim ses benimdi
benimle yürüdüler hak zenginliğini
sessizliktiler...
Galeri yıkılan zarifliğini ağlıyorken
günümü dinlendirdiler diyemedi yüreğim
bir renkti sadece, benim rengimdi
çift ahenkli...
ve görülmeyen...
çiğnetilen duygularımdı, umutlarımdı, aşkımdı
dizginde tutabilecek güç yoktu
seyirciydiler...

dağıtılan yuva masalıdır bu
anlatmaya var mıdır kuyuda suyu?
söyleyen yok bu ne huyu
utanç dolu soysuzluğun korkunçluğuydu
o bataklık pisliklerinde belki de
sessizleştiler...

mart 2008