Dağın Çakalı Şiiri - Yaşar Yaramış

İki yüzlü sahtekarlar çıkalı,
Kendini kurt sandı dağın çakalı.

Ulu orta hiç durmadan pavladı.
Arslanda onu bir güzel avladı.

Etme bulma dünyasıdır bu Dünya.
Uzun sürmez,gerçek değildir rüya.

Aç tavuk kendini ambarda görür,
İt ürür,kervan yine aynen yürür.

Akıllı geçinen bir sürü zır deli,
Çoğu bakar kör,gözleri perdeli.

Herkes,herzaman haddini bilmeli,
Aklıyla Hakk'ı batılı görmeli.

Hakk'ı bilmektir insanın gayesi,
İşte bu onun en büyük payesi.

İşine hislerini karıştırma.
Kimseyle asla sidik yarıştırma.

Kiminin ezelden karadır bahtı.
Kiminin ölenedek sürer tahtı.

Aza kanât et, haline şükret.
Düşman da olsa ne kalp kır,ne küfret.

Herkes dünyada kendi rıskını yer.
Aynıdır herkesin gideceği yer.

Kendini ne kadar zorlarsan zorla,
Hiç bir zaman güzellik olmaz zorla.

Buna derler alınyazısı kader,
Müdanesiz alır başını gider.

Rüzgarsız olmaz,yüce dağın başı,
Eşmeden iyileşmez çıban başı.

İnsanın ta yüze varsa da yaşı,
Hep on sekizdir düşmez gönül yaşı.

Herkes bu dünyada farklı çoban,
Senden sorulur,evin,barkın,oban.

Hep aynı, hiç değişmedi bu sahne.
Bazen doldu,bazen kaldı çok köhne.

Deveden büyük fil vardır unutma.
Hayata küsüp,ağlayıp somurtma.

Yaradan'a kulluk görevini yap.
Kula kul olma,yalnız Allah'a tap.

Para,pul,her şey boş,onun dışında.
Hep o var, inişinde, çıkışında.

Ceninken oldun muhteşem bir eser.
İstediği an o, biletin keser.

Her zaman,herkese et,hayır,dua.
Tüm kainat onun dağ,bayır,ova.

Af dile hep Allaha yalvar,yakar.
Aklı olan hep geleceğe bakar.

20.04.2011 / Antalya