Dağılmış Kadın Şiiri - Abdullah Kara

Dikenler sarılmışken yarasına
Acılarına da alışmış kadın
Yıldızlar düşerken gönül ufkuna
Erkenden düşleri sarılmış kadın

Hürriyet bakışlı şuh gözlerinden
Umutlar getirir onun gülüşü
Gülmek öylesine çok yakışırken
Yüzünü asmaya alışmış kadın

Sırata bir adım kala gülümser
Giderken uçmağa ruhları besler
Görev devretti ona melekler
Nafile gülmekten bunalmış kadın

Derin denizlerde kıyısı varken
Bir su Birikintisine yenilmiş
Bir kaç damla su ona ağır gelmiş
İlk defa ağlamış, boğulmuş kadın