Dağılıyorum işte Şiiri - Suzi Ayyıldız

Dağılıyorum işte
Soranlara "iyiyim" diyorum…
Oysa ki, dağılıyorum işte…
Kırılan cam gibi tuzla buz,
Yerlere dökülen tuz gibi kayboluyorum.
Gözden süzülen yaş misali,
Usulca silinip gidiyorum…
Uzaklara dalıp, asırlık sessizlikte kalıyorum.

Dağılıyorum işte
Kimseye söylemeden, içime gömüyorum.
Görmesinler bu yangını diye,
Kaçıyorum gözlerinden.
Vakti zamansız bir hüzün çöküyor,
Ben ise koca kahkahalar atıyorum kendimce.
Yanağımda soluk bir gülümseme,
İçimdeyse sessiz bir çığlık, öylesine…

Dağılıyorum işte
Yoruyor beni yanağıma yerleşen tebessüm.
Gamzelerimde boğuluyorum her seferinde.
Gözlerim kan doluyor, aklıma geldikçe,
Ela göz bebeklerim siyaha çalıyor sessizce…
Ama yine de gülümsüyorum işte.
Nasıl anlatılır ki, canım yanıyor, yüreğim sökülüyor diye?
Mutluyum diyerek kandırıyorum önce kendimi,
Sonra "nasılsın?" diyenleri…
Ve susup geçiyorum öylece.

Dağılıyorum işte
Bir şarkı çalıyor bir yerlerde,
Sesim titriyor, içimde tufanlar kopuyor.
Aldığım her nefes ciğerlerimi yakıyor,
Boğazıma oturan yumru sessizce büyüyor.
Ve susuyorum…
Nefessiz kalana kadar.
Sessizliğimde boğulana kadar.
Ölüyorum işte, ölüyorum…
Yine de gülümsüyorum,
Dudaklarımı acıtarak, canımı yakarak.

Dağılıyorum işte
Bir yudum kahvenin kokusunda,
Güzel anılar hücum ediyor zihnime.
Duyularım isyan ediyor bedenime.
Önce göğsüm içine çöküyor,
Sonra kalbim bin parçaya bölünüp, hançer olup batıyor.
Elim fincana gitmeye korkuyor…
Ya kahve biter de,
En ufak esintide anılar dağılırsa diye…
Bir çift kahverengi hare geliyor gözlerimin önüne…
Korkuyorum işte!
Ya onların hatrı da silinirse bende diye…
Alabildiğine dağılıyorum işte.

Dağılıyorum işte
Artık mevsimleri de kaçırıyorum.
Oysa ne çok severdim yaz ile kışı…
Şimdi yaz ortasında iliklerime kadar donuyorum,
Kar yağıyor, ben alev alev yanıyorum.
Halimi görenler "iyi misin?" diyor,
Ben ölümüne susuyorum.
Nasıl diyebilirim ki…
"Nefesim kesiliyor, boğuluyorum,
Her gün yavaş yavaş ölüyorum" diye…
Dağılıyorum…