Dağıldığı Yerden Şiiri - Mesut Özdemir 3

Dağıldığı Yerden
Bir gecenin
sessizliğe çarpıp geri dönen sesiyim şimdi,
kimseye değmeyen bir haykırış gibi
odanın ortasında asılı kaldım,
boğazıma oturan kelimeler
beni yarı yolda bıraktı,
çünkü insan
ilk kez kendine yabancılaştığında
konuşmayı beceremez.

Kaç parçam eksildi
hesaplamadım,
kendimin en tenha tarafında
duvarları nemli bir düşünceye kapandım,
içimdeki senle arama
kilit vurmak istedim,
olmayan anahtarlar denedim,
dizlerim yere değdi,
zaman durdu,
insan, dağıldığı yerden toparlanmayı öğrenir.

Ciğerlerim yanıyordu
başkasının şehrinde,
adımı bilmeyen kaldırımların üstünde,
şefkatle uzanan her eli
kendi karanlığıma ittim,
yokluğunun biçimini sardım kollarıma,
yenilgilerimi cebime koydum,
en çok sana yenildim,
ilk kaybını tanıdığı yerde
insan, dağıldığı yerden toparlanmayı öğrenir.

Gülümsemeyi
bana kıyan bir yüzün
en masum yerinden öğrendim,
defalarca düştüm,
yer beni her seferinde geri itti,
ama en ağır darbeyi
arkam dönükken aldım,
yutkundum,
anlaşılmadığını fark eden biri
sessizleşir önce,
insan, dağıldığı yerden toparlanmayı öğrenir.

Kendime ait ne varsa
paramparça ettim,
acıtmaktan yorulana kadar,
seni içimden çıkardım sanıp
geceye bıraktım,
sabah olunca
sokaklara karıştım,
köpeklerin başını okşadım,
çayı demledim,
dünya yerindeydi
ben taşmıştım,
hayat fazla düzgün aktığında
insan, dağıldığı yerden toparlanmayı öğrenir.

En derin yerimden yakalandım,
öfkemle birlikte
aklımın ipini de kopardım,
kimsenin geçmediği yollarla
sana varmaya çalışmıştım,
kapının önünde kaldım,
zihnimde seni susturdum,
en çok güvendiği şey yaktığında
insan, dağıldığı yerden toparlanmayı öğrenir.

Aynalar önüme dikildi,
bakmadan geçemedim,
kaçtım ama kendimden kurtulamadım,
unutmayı denedim,
her seferinde daha net hatırladım,
bu benim en ağır mağlubiyetimdi,
konuşacak kimse kalmadığında
insan, dağıldığı yerden toparlanmayı öğrenir.

Dünya göğsümde bir basınçtı,
nefesim daraldı,
sabahı bekledim,
bilmediğim sokaklarda
kimsesizliği tanıdım,
herkes bir yere aitti
ben hiçbir yere,
yalnızlığın adını öğrendiği anda
insan, dağıldığı yerden toparlanmayı öğrenir.