Dağa yaslansam Şiiri - Atila Yalçınkaya

Şu karşı dağlara sırtım yaslansam
Aç kalıp otuyla canım beslesem
Avazım çıktıkça yara seslensen
Acep yarim avazımı duyarmı

Mecnun gibi düşsem yollara garip
Kimseler olmasa yaramı sarıp
Yüreğim gül diye yara koparıp
Versem Yarim bu halimi sorarmı

Gezinsem maralın gül toprağında
Koklasam kokusun gül yanağında
Ünsiyet arasam dal yaprağında
Acep yarim perdesini açarmı

İnlesem ney gibi gece ve gündüz
Sunsam cemaline nergisle sündüs
Dikilsem bağında farz etki bir süs
Acep yarim selamımı duyarmı

Bir bende misali yanına varsam
Kapı eşiğine yüzümü sürsem
Katlime fermanı eline versem
Acep yarim kapısından kovarmı

Yarin yüzü olsa boran fırtına
Başım alıp gitsem öldü kastına
Cümle alem gelse benim yasıma
Acep yarim saçlarını yolarmı

Ağlasa akrabam bacı kardeşim
Düşman aramayın yardır kalleşim
Anlar herhalukar ne çok sevmişim.
Acep yarin dideleri dolarmı

Anlayıp sevdamı oda ağlasa
Onunda yüreği aşka dağlansa
Gözleri yolumda hayale dalsa
Acep yarın gül benizi solardı

Kavuştursa bizi Yüce Mevla’mız
Yari bakiyedir aşk-u sevdamız
Bir bahane bu yollarda sedamız
Acep yarin o nur yüzü gülermi

Atila Yalçınkaya