Dağ yüreklim, güzel insan...

Selami ağabey. Gözünü sevdiğim, dağ yüreklim, mert insan. Ama ne çare ki vermemişler Sevdiğini ona, yasak etmişler. Ve birgün düğün haberi ulaşmış Selami ağabeye sevdiğinin. İşte o gün yitirmiş zamanı, mekanı, kopmuş dünyadan adeta. Deli koymuşlar adını. Arkasından seslenip alay etmişler.. O ise sağır yaşama, sevdiğinde aklı her daim. Şiirler okurmuş, türküler söylermiş.. Onu tanıdığımda henüz ortaokul çağlarındaydım. Bir doğum günümde bizi ziyarete geldi. Arada gelirdi, oturur karnını doyurur ve geldiği gibi yine sessiz sedasız giderdi. Bazen türküler okurdu, bazende kendi kendine konuşurdu. Çoğu anlamsız olurdu söylemlerinin ama dedim ya, o mert insandı, güzel insandı. Doğum günüm olduğunu öğrenince sana bir hediyem olsun, al kalemi eline dedi. Aldım ve yazmaya başladım. O coşmuştu adeta, hiç duraksamadan yazdırdı iki şiirini.. O zamanlar aşkı bilmeyen ben bir insan bu kadar sevilebilir mi dedim içimden.. Hayatımda aldığım en güzel ve en acı doğum günü hediyemin bu olacağını bilemezdim o gün. Yine birgün yengemi ziyarete gelip, karnını doyuran Selami ağabey, ablasına dualar ederek ayrılmış yanından. Yengem balkona çıkmış el sallayıp uğurlamak için ağabeyini. Evlerinin tam karşısındaki tren yoluna yönelmiş Selami ağabey, yaklaşan treni fark etmeden. Yengem feryadı figan ama ne çare. Canından çok sevdiği ağabeyinin gözleri önünde can vermesine mani olamamış.. İşte şimdi ben, bu güzel insanın anısına o satırları sizlerle paylaşmak ve ondan bir iz bırakmak adına Antoloji de yayınlamaya karar verdim. Umarım şiirin sonunda Selami Kıray adına dualarınızı esirgemezsiniz. Mekanı Cennet olsun..