Dağ Sesli Bir Kuş Şiiri - Nuri Can

Dağ sesli bir kuş konunca kirpiklerime
gazel döker bahçelerim mevsimsiz
kervanlar sıralanır yollara bir bir
düz ovada akan ırmaklar gibi
gelip serilir gönlümün kıyılarına özlem
gelip yayılır gögsümün kırlarına
bir türkü
bir şiir
bir mektup
ve sevecen bir dost sesi olur
damla damla içlendirir beni
her yağmur yağdığında…

Şimal rüzgarları esince uzaklardan
soluğuma baharlar taşır dağlı çiçek kokularından
özlemler tutuşur göğsümün ortasında ateş- alev
bir türkünün dizesine
bir kavalın nağmesine
bir ırmağın sesine
uçup gider dağ sesli bir kuş yüreğimden

Ağaçlar kımıldar hafif hafif
yaprak düşer dal dal
özlemler gezer koynumda geceler boyu
saçlarımda rüzgarlar eser
alıp götürür nazlı çocukluğumu
puslu bir dağ
dertli bir çoban
ve yanık bir kaval

Mevsimler gelir mevsimler geçer
türküler çiçek açar anılarda
özlemler uçar dağ dağ
bahar gelir anamın gül yüzüne
ninem kış öyküleri anlatır
ve anılar üzümlenir yüreğimde
salkım - saçak bağ bağ
içimde binlerce öksüz çocuk masalı ağlar

Koylarda ırmak olurum
ırmaklarda gurbet
ağaçta yaprak olurum
yapraklarda ayrılık
düşerim toprağa bir dal sevdasınca

bir ateş bastırınca yüreğimin acısını
şiir şiir dökülür kirpiklerim
ırmaklar yürür göğsümün bahçelerine
ben ki, düşleri yurdunda kalmış
ve gittiği her ülkede
cebinde oyalı mendiller taşıyan nazlı çocuk

seherler üşütür beni
yağmur yağar taşar su
alıp götürür düşlerimi uzaklara
öten bir kuş
düşen bir yıldız
gülen bir kız
ve taze ıhlamur kokusu
yüreğimde büyür de büyür
anılarla boğulmanın korkusu

Nuri Can 1974